Een knisperend schelpenpad

Daar liep ik over een mooi slingerend pad. Ik zag dat het einde van de route uitkwam op een grote zandvlakte. De geur van de zee en het geluid van de golven kwamen op me af als een betoverende melodie. Een steile rij duinen lagen voor me, waarbij de toppen van de duinen sierlijk begroeid waren met duingras, die met zijn uitgebreide wortels het zand goed vasthielden.

Daar in de verte lonkte de zee die bereikbaar was over een knisperend schelpenpad. Het geluid onder de schoenen klonk bevrijdend en gaven richting, naar de plek waar de eerste golven uit de zee op het strand neervielen. Een schitterende schelp rolde in de branding en viel neer op het strand. Ik pakte hem vast bekeek hem aandachtig, waarna hij verdween in mijn jaszak.

Het beoogde rondje dat ik goed had voorbereid, verliep toch anders dan gepland. Mijn gps-horloge was al snel leeg en de alternatieve route was slecht vindbaar. Ik merkte dat ik baalde het niet leuk vond. Ai daar gaat mijn planning mijn rondje, mijn tijd en de controle.

Loslaten was wat ik kon. Vertrouwen op mijn gevoel vrijlopen zonder oordelen. Ik liep langs de kustlijn gepakt in het moment. Iets in mij raakte mijn gevoel. Was het de verbinding die ik op dat moment kon maken met mijzelf. Echt in het nu kon lopen zonder bezig te zijn met mijn route, mijn hartslag en mijn horloge. Ik loop wel vaker op gevoel toch? Het was nu anders. Het triggerde daadwerkelijk iets dieps, waarbij het lopen als metafoor diende. Ik denk dat ik op het juiste moment, plaats en tijd daar aanwezig was. Ik liet het toe.

"Misschien is het wel een van de engste dingen die ik in het leven moet doen; het loslaten van dingen..."

Flexibel bewoog ik mee langs de kustlijn in de richting van een duinpad, welke overliep in een mooi natuurgebied. Het geluid van de golven deinsde na over het verlaten strand. Met elke stap die ik plaatste, kreeg ik steeds meer het gevoel in de juiste richting te lopen. Alles viel op zijn plaats op dat moment. Het was een run om nooit te vergeten met de natuur als kompas en het gevoel in de juiste stand. Er gebeuren mooie dingen op zo´n moment als je de stap kan maken. Er ontstaat letterlijk ruimte, je hebt beide handen vrij energie gaat stromen. `Ik liet los´.

Inmiddels heb ik voor mezelf de juiste koers bepaald en kan ik het oude loslaten. Mijn deuren zijn geopend en besef me dat ik de juiste stappen heb gezet richting een nieuw begin. Het pad onder mijn voeten blijft knisperen met het geluid van de zee als muziek op de achtergrond. Ik ben dankbaar voor mijn hardloopschoenen die me op de mooiste plekken brengen en waardevolle inzichten geven.

‘’Wat je loslaat komt naar je toe, wat je vasthoudt, gaat bij je weg...’’